Czy częśc praktyczną egzaminu na prawo jazdy będzie można zakończyć w przypadku zaistnienia sytuacji zagrożenia brd lub zdrowia czy życia uczestników ruchu drogowego? Interpelację poselską zgłosił poseł Janusz Dzięcioł.
Interpelacja (nr 22529) do ministra transportu, budownictwa i gospodarki morskiej w sprawie ustawy o kierujących pojazdami
Szanowny Panie Ministrze!
Niniejsze wystąpienie podyktowane jest skierowanym na adres biura poselskiego pismem Rady Głównej Krajowego Stowarzyszenia Egzaminatorów, zawierającym propozycje zmian do ustawy, w związku z podjętymi pracami nad jej zmianą:
1. W art. 63 skreślić ust. 3 i ust. 5
Uzasadnienie: Ww. zapisy ustawy o kierujących pojazdami odnoszą się do funkcjonariuszy publicznych. Egzaminator kandydatów na kierowców i kierowców nie jest funkcjonariuszem publicznym, lecz jest osobą, która w czasie wykonywania obowiązków zawodowych podlega ochronie przysługującej funkcjonariuszowi publicznemu. Zakazy wyrażone cyt. przepisami nie przekładają się zatem w żaden sposób na podniesienie poziomu rzetelności i bezstronności wykonywania obowiązków zawodowych egzaminatora, bowiem egzaminowanie kandydatów na kierowców i kierowców nie jest związane z podmiotami prawa, takimi jak np.: rady nadzorcze, spółki prawa handlowego, komisje rewizyjne, zarządy fundacji itd., oraz nie jest uzależnione od działalności w ramach tych podmiotów, co nie wymaga specjalnego uzasadnienia.
Wielu egzaminatorów posiada dodatkowo uprawnienia biegłych sądowych oraz certyfikowanych rzeczoznawców samochodowych wpisanych na listę ministra właściwego do spraw transportu, a cyt. wyżej zapisy blokują możliwość podjęcia działalności gospodarczej w zakresie np. rzeczoznawstwa samochodowego i wykorzystania ogromnego potencjału wiedzy i doświadczenia przez różne instytucje zajmujące się problematyką bezpieczeństwa ruchu drogowego. Występująca obecnie zapaść na rynku pracy również w zakresie egzaminowania kandydatów na kierowców i kierowców dodatkowo pogłębia trudną sytuację materialną grupy zawodowej egzaminatorów, którzy w dużej części zatrudniani są w niepełnym wymiarze czasu pracy. Utrzymanie tak nieuzasadnionych i restrykcyjnych przepisów jest sprzeczne z art. 30, 31 i 32 Konstytucji RP i może doprowadzić do szkodliwych dla bezpieczeństwa ruchu drogowego ubytków wysoko wykwalifikowanej kadry fachowców.
Dodatkowo wyjaśniamy, że zakazy występujące w treści art. 57 i art. 63 ust. 4 ustawy o kierujących pojazdami w opinii stowarzyszenia są w pełni uzasadnione i w tym zakresie jednoznacznie i wystarczająco ograniczają możliwości podejmowania określonego rodzaju zajęć zarobkowych i działalności gospodarczej przez egzaminatorów. Naszym zdaniem zapis zawarty w art. 57 i art. 63 ust. 4 stanowi wystarczające działanie mające skutecznie zapobiegać sytuacjom korupcyjnym bądź możliwościom tworzenia podstaw do takich sytuacji. Nie istnieją zatem żadne uzasadnione podstawy do wprowadzania zapisów innych niż te, które w przedmiocie dodatkowego zarobkowania w odniesieniu do egzaminatora wynikają z treści art. 57 i art. 64 ust. 4. Istniejące pozostałe zapisy w tym zakresie (art. 63 ust. 3 i ust. 5 w obecnym brzmieniu) mają naszym zdaniem charakter restrykcyjny wobec konkretnej grupy zawodowej i nie znajdują żadnego uzasadnienia w odniesieniu do swobód obywatelskich gwarantowanych konstytucją w zakresie, który w niczym nie narusza zasad państwa prawa, porządku prawnego i swobód jego obywateli. Ponadto zasady obowiązujące pomiędzy pracodawcą a pracobiorcą reguluje ustawa Kodeks pracy, co jest wystarczające do ustanowienia wzajemnych poprawnych relacji w każdym aspekcie i zakresie.
2. Zmienić brzmienie art. 52 ust. 2 ustawy w sposób następujący: „2. Część praktyczna egzaminu może zostać zakończona przed wykonaniem wszystkich określonych zakresem egzaminu zadań w przypadku, gdy: 1) zachowanie osoby zdającej świadczy o możliwości stworzenia zagrożenia dla bezpieczeństwa ruchu drogowego, lub 2) zachowanie osoby zdającej zagraża bezpośrednio życiu i zdrowiu uczestników ruchu drogowego”.
Uzasadnienie: Stosowany obecnie zapis stanowi ogromne ryzyko i zagrożenie dla bezpieczeństwa wszystkich uczestników ruchu drogowego, a także jest sprzeczny z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. Mianowicie uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Osoba zdająca egzamin w pojeździe egzaminacyjnym oraz „asekurujący” taki egzamin egzaminator są uczestnikami ruchu drogowego. Nie można więc tworzyć regulacji prawnych sprzecznych w swojej treści oraz wręcz prowokujących i zezwalających na bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia innych uczestników ruchu drogowego. Normy praw nie mogą pozostawiać wątpliwości co do znaczenia zapisów i aby mogły być właściwie i jednoznacznie stosowane, muszą być jasno i spójnie formułowane. W analizowanym zapisie pojawia się wyraźna i niezrozumiała niespójność. Należy bowiem zauważyć, że każde rzeczywiste stworzenie sytuacji zagrażającej bezpośrednio życiu i zdrowiu uczestników ruchu drogowego wymaga ze strony egzaminatora skutecznego, a więc wyprzedzającego działania, aby takim skutkom zapobiec. Jednak takie działania – aby były ostatecznie skuteczne – należy podejmować z wyprzedzeniem właściwym dla eliminacji dających się przewidzieć negatywnych konsekwencji. Zatem właśnie konieczność tego wyprzedzania w działaniu uzasadnia zmianę zapisu w taki sposób, aby takie wymuszone reagowanie egzaminatora skutkowało przerwaniem egzaminu również w sytuacji, w której zachowanie osoby egzaminowanej świadczy o możliwości stworzenia takiego zagrożenia. Egzaminator świadomy odpowiedzialności wynikającej z wykonywanej pracy obowiązany jest bowiem skutecznie i z odpowiednim wyprzedzeniem reagować, aby zapobiec negatywnym skutkom nieprawidłowej jazdy, i to niezależnie od rodzaju ewentualnych następstw i konsekwencji.
W tym rozważaniu należy pamiętać o jednej zasadniczej sprawie, a mianowicie o tym, że do zatrzymania pojazdu potrzebna jest odległość, co samo w sobie zmusza egzaminatora do podejmowania działań wyprzedzających w sytuacjach, w których przebieg dalszej jazdy wskazuje na skutek w postaci kolizji lub wypadku, co miałoby charakter następowy, a więc doprowadziło do stworzenia bezpośredniego zagrożenia dla zdrowia lub życia innych uczestników ruchu. Warto zauważyć, że w poprzednim stanie prawnym zapis ten (o zachowaniu świadczącym o możliwości stworzenia zagrożenia…) był skuteczny w stosowaniu i nie stanowił źródła nieporozumień w ocenie zachowania się osób przystępujących do egzaminu.
Zapytuję Pana Ministra: Czy ministerstwo przewiduje możliwość uwzględnienia powyższych propozycji w toku prac legislacyjnych?
Z poważaniem
Poseł Janusz Dzięcioł
Grudziądz, dnia 12 listopada 2013 r.
Pobierz interpelację
{phocadownload view=file|id=19|target=s}
Odpowiedź sekretarza stanu w Ministerstwie Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej – z upoważnienia ministra – na interpelację nr 22529 w sprawie ustawy o kierujących pojazdami
Szanowna Pani Marszałek!
Odpowiadając na pismo z dnia 20 listopada 2013 r., nr SPS-023-22529/13, przy którym przekazano interpelację posła Janusza Dzięcioła w sprawie ustawy o kierujących pojazdami, przedstawiam następujące wyjaśnienia.
Odnosząc się do propozycji podjęcia inicjatywy legislacyjnej mającej na celu zmianę przepisów art. 63 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami dotyczących stosowania wobec egzaminatora zatrudnionego w WORD przepisów art. 4, art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 10 ust. 1, 3 i 4 oraz art. 14 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 216, poz. 1584, ze zm.), uprzejmie informuję, że przedmiotowe przepisy weszły w życie w dniu 19 stycznia 2013 r. Zgodnie z uzasadnieniem przedmiotowej ustawy podstawą wprowadzenia przedmiotowych regulacji były działania zmierzające do zapobiegania zjawisku korupcji w procesie uzyskiwania uprawnień do kierowania pojazdami. Zastosowanie przedmiotowego przepisu ma m.in. za zadanie zapobieganie powstawaniu zależności pomiędzy sferą biznesową a sferą państwową w zakresie uzyskiwania uprawnień do kierowania pojazdami. Podczas prac legislacyjnych w Sejmie brały udział organizacje społeczne zrzeszające egzaminatorów, w tym także Krajowe Stowarzyszenie Egzaminatorów Kandydatów na Kierowców i Kierowców.
Odnosząc się do propozycji zmiany brzmienia przepisu art. 52 ust. 2 ustawy o kierujących pojazdami w zakresie wprowadzenia przepisu pozwalającego zakończenie egzaminu państwowego z wynikiem negatywnym w przypadku stwierdzenia przez egzaminatora, że osoba egzaminowana zachowuje się w sposób świadczący o możliwości stworzenia zagrożenia dla bezpieczeństwa ruchu drogowego, uprzejmie informuję, że w ocenie resortu proponowana zmiana przepisu jest merytorycznie uzasadniona.
Biorąc pod uwagę powyższe, uprzejmie informuję, że obecnie w ramach komisyjnego projektu ustawy o zmianie ustawy o kierujących pojazdami z dnia 25 października 2013 r. proponowane są procedowane zmiany dotyczące zasad przeprowadzania egzaminu państwowego na prawo jazdy. W mojej ocenie proponowane przez krajowe stowarzyszenie egzaminatorów propozycje zmiany ustawy o kierujących pojazdami mogą być rozpatrzone podczas prac nad przedmiotowym projektem ustawy.
Z poważaniem
Sekretarz stanu Zbigniew Rynasiewicz
Warszawa, dnia 29 listopada 2013 r.
Linki do źródła:
- http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=3F16404C
- http://www.sejm.gov.pl/Sejm7.nsf/InterpelacjaTresc.xsp?key=41F889F1
